Magdje toch

het is weer al enkele dagen geleden dat we nog eens verslag hebben uitgebracht maar er is toch weer een en ander te vertellen.

Het ging vorige week elke dag beetje per beetje beter. ze at al een beetje, wat soep, klein beetje van haar patatjes en als ze brood krijgt 1 sneetje met beleg. das toch al iets. drinken doet ze wel veel. vooral bruin water (cola).
omdat het zo veel beter ging moest ze ook niet meer zo veel vastliggen. maar dan in de nacht van vrijdag op zaterdag heeft ze zelf haar infuus uit haar borskast en ook haar blaassonde uitgetrokken.
maar het ergste was zondagmorgen. ronde een uur of half 10 kreeg Bjoke plots telefoon van Tay-nika (een vriendin van ons die ook in de wijk woont en de mama van ons Lana haar beste vriend) om te zeggen dat ze ons mama aan de bakker had gevonden. Ze heeft ze dan mee naar huis gepakt en we hebben haar terug naar het ziekenhuis gedaan. Ze mocht smorgens in haar stoel gaan zitten om te eten, volledig los dus. dan heeft madam vanaf dat de verpleegster weg was al haar spullen in 2 zakken gestoken. ECHT ALLES, zelfs de 2 flessen cola en al de koekjes uit haar ijskast had ze meegenomen. zich volledig aangekleed, haar 2 baksters mee in de zakken gestoken een vest aangedaan en vertrokken. hoe weet niemand er waren maar 2 mogelijke uitgangen en 1 daarvan is langs spoed. van daaruit moet ze dan toch een 2 tal kilometer gelopen hebben richting thuis. alles op haar blote voeten want haar sloefjes had ze mee in de zakken gestoken. en dan heeft Tay-nika haar dus zien lopen. op de vraag naar waar ze ging antwoordde ze "Deurne".
Terug in het ziekenhuis kregen we weinig reactie van het verplegend personeel. wij begrijpen ook wel dat ze er geen 24 uur kunnen blijven naast zitten of in het oog houden maar dit gaat toch een beetje te ver.

voor de rest van de dag heeft ze heel weinig gezegd. Ze is boos. op ons en op iedereen omdat we haar terug naar daar hebben gedaan. het praten kon ze nog wel, want bij het weinige dat ze zei kwamen onze namen (Duncan en Leroy) probeemloos naar boven, maar ze wouw niet, ze is te kwaad.

wat de medicatie betreft heb ik deze middag dan de dokter nog even gezien. Ze krijgt nu al 11 dagen Zovirax. deze moet ze minstens 14 dagen krijgen. dan gaan ze zien, meestal volstaan 2 weken wel maar soms geven ze nog een week extra gewoon om zeker te zijn.

en of ze morgen nog boos zal zijn op ons, 'da zal ik morgen wel zien' antwoordde ze.

Nog even een ander nieuwsje. Lex speelde zaterdagavond zijn allereerste wedstrijd als klein nieuw aankomend voetbaltalent. Prachtig om te zien, dit zullen de vele aanwezige supporters uit de Lexeman fanclub met veel overtuiging beamen. de wedstrijd werd gewonnen met een verpletterende 0-18 uitslag. Scoren was er voor Lex nog niet bij maar hij heeft alles gegeven en zich vooral enorm geamuseerd.