Afasie

Leroy en tante Kris hebben gisteren (24/11) een gesprek gehat met de logopediste van mama. zij vertelde dat ons moederke nu een vorm van afasie heefd. ik kan hier nu proberen uit te leggen wat dat die maar dat heb ik dan ook maar allemaal uit de brochure die Leroy heeft meegekregen. en nu heeft mijn lieve vrouwtje gisteren na wat googleën diezelfde borchure gevonden dus HIER klikken (pas opteinde klikken, ik wou de link op een nieuwe pagina laten verschijnen maar het lukt me niet direct) en ge kunt alles zelf lezen (komt van de website: http://www.afasie.be/). De logopediste hat vooral veel vragen. Onze namen, namen van broers en zussen, hobby's, reizen, ...... om dan op deze punten te kunnen werken. Ze kan vanalles vragen aan ons moeder, en die zal vaak wel antwoorden, maar is het dan juist ook? daarom dus al de vragen. daarom willen we ook aan iedereen, maar vooral de (schoon)broers en (schoon)zussen vragen om eens een foto (duidelijke in vooraanzicht) door te sturen en dan kunnen we de namen erbij zetten en aan de logopediste geven.
ook heefd ze de resultaten van de testen laten zien die ons make int begin toen ze daar aankwam heefd moeten doen. binnen drie maanden moet ze die testen opnieuw doen om de vooruitgang te bepalen. de revalidatie zelf kan (en zal naar alle waarschijnlijkheid) zelfs nog veel langer duren, dat is niet op voorhant te zeggen. maar dat wil niet zeggen dat ze nog zo lang daar zal moeten blijven.
nu nog efkes over haar. de laatste dagen vond ik dat ze steeds beter werd in de namen (gisteren dan weer ietsje minder maar dat kan geen kwaat he). en het onozol doen kan ze ook nog steeds als de beste. maar nu zegd ze vaak dingen als 'ik ben toch een stoeme he' of 'ik ben een rare vrouw' of van die dingen, vooral als ze iets niet gezegd krijgd of als we haar iets zeggen dat ze zich niet herinnerd. dit heeft volgens mij met de frustratie te maken dat het allemaal zijn tijd nodig heefd en lang kan duren voor alles weer volledig in orde komd. maar daarna heefd ze dan met Leroy een rumikubbeke gespeelt. ik was net weg (de kindjes moesten naar bed) maar Leroy zei dat ze het heel leuk vond en goed onder de knie hat.
Als ik nog iets vergeten ben dan zet ik het er later nog wel bij en liefe moeke, het speit mei moesten er wat vouten in mein textje gekroopen zein.