Weereens een reactie van ons moeke .

Wel , onzen Duncan schrijft dat er niet veel verschil te merken is bij zijn mama maar, als men alles leest wat hij dan toch geschreven heeft , dan vind ik dat al een héél verschil !!!
Op 10 l.l. heeft men haar overgebracht van Middelares naar Hof Ter Schelde , dat was donderdag over 2 weken . De dag daarna ging ik op bezoek en zij zat , in haar nachtkledij in een zetel voor het raam . Ze zat naar buiten te kijken , ten minste , naar de grond toe , allé zo leek het toch , maar in feite zag ze naar nergens , ze zat daar eigenlijk wezenloos , het leek wel onbewust , naar ' niets' te kijken . Toen zag ze er nog heel bleekjes uit ( maar dat is ze eignlijk altijd wel geweest ) doch nu leek ze broos , met een blik zonder veel uitdrukking .
Als ik ze dan nu vanavond zag , wel het is al een heel andere Magd ! De jongens hadden haar dienbord met bokes mee naar beneden genomen waar ze samen at met hen en voor de eerste maal at ze haar twee boterhammekes op +nagerechtje !
Toen zei ze zelf dat het veel aangenamer was om beneden , samen met hen , te eten dan boven op haar bed ! Uiteraard ! Dat besef had ze ook al ! Ze heeft terug kleur op haar wangen en haar gelaat heeft uitdrukking . Aan ons Bruntje vertelde ze dat ze het vervelend vindt dat ze nog geen namen kan vinden , herinneren of uitspreken dus , ook dàt beseft ze ! Maar , ze ïs er nog niet hoor , ze zal zoals voorspeld nog een lange weg af te leggen hebben , nog een hele tijd voor de boeg . Geduld is een schone zaak !!!!
Even iets over dat gezin : onzen Dunc is de realiteit en het verstand , via hem krijgen we op gepaste tijden een kundige uitleg maaaar , hij is wel heel lief voor zijn mama !
Onze Leroy is van kleinsaf het charmeureke geweest en als Duncan met zijn verstand leeft dan leeft Leroy met zijn hart ! Het is echt mooi om zien met hoeveel geduld hij op een lieve en vriendelijke manier met zijn mama omgaat , hoe hij haar zacht terechtwijst als zij iets verkeerds zegt en haar helpt om het dan recht te zetten en.....het lukt hem nog ook !!! Als we dan van Dunc horen hoe Lexke zijn grootmoeder aan de naam van zijn papa helpt , dan doen die eveneens mee !
Ria Dobbeleers , iemand die ons Magd ook kent , vroeg me vorige week hoe het ermee ging en toen ik haar een paar dingetjes vertelde reageerde zij met te zeggen : HOE belangrijk een gezin , een familieband wel is en positief meehelpt aan de genezing en daar ben ik het totaal mee eens !
Even iets over Steve , ik vermoed dat die zich een beetje in de vergeethoek voelt , logisch gaat de aandacht naar ons Magd je. Hij was , door de omstandigheden niet meer naar de logopediste geweest . Meermaals lokte ik een gesprekje uit en als hij onduidelijk werd dan zei ik dat hij rustig moest nadenken en dan heel traag de woorden proberen uit te spreken en....ook dàt hielp ! Vandaag hebben de jongens hun vader terug naar de logopediste gekregen en, ik moet zeggen dat hij rustiger en duidelijker sprak , naar zijn mogelijkheden uiteraard .
En wat doen wij????
Wij blijven geloven , al gaat het langzaam , ons Magdje BETERT , met kleine , heel kleine stapje maar ....ze betert !
Jullie blijven allemaal mee geloven ? Dat kan ze goed gebruiken , DAT HEEFT ZE NODIG !
Van ons overtuigd gelovend

moeke.